Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ 1928-1932

Description

Tο ιδιαίτερα σημαντικό αναπτυξιακό έργο της κυβέρνησης Bενιζέλου στην τετραετία 1928-1932 εντάσσεται στα πλαίσια του εγχειρήματος του αστικού εκσυγχρονισμού του ελληνικού κράτους. Aστικός εκσυγχρονισμός που γενικευμένα ταυτίζεται με τον εξευρωπαϊσμό, τον εκσυγχρονισμό δηλαδή κατά το δυτικό πρότυπο, στα πλαίσια του καπιταλισμού και της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας. Tο εγχείρημα αυτό ενεργοποιήθηκε από την έναρξη της βενιζελικής περιόδου, από την αρχή της δεκαετίας του 1910, όπου, όμως, συναρθρώθηκε με τον αλυτρωτισμό, με ιδεολογικό επιστέγασμα τη Mεγάλη Iδέα. Στην τετραετία 1928-1932 ο αστικός εκσυγχρονισμός αποποιείται τον αλυτρωτισμό και αναδιπλώνεται στα όρια του ελληνικού κράτους. H έννοια της εθνικής ολοκλήρωσης σηματοδοτούσε πλέον την αφομοίωση των πρώην αλύτρωτων των «νέων χωρών» και των μικρασιατών προσφύγων, την επίτευξη εθνικής ομοιογένειας και μιας νέας εθνικής ταυτότητας μέσα στα οριστικά πλέον κρατικά σύνορα.
Πρόσφορο έδαφος για το εγχείρημα του αστικού εκσυγχρονισμού ήταν οι νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν στην Eλλάδα μετά τη μικρασιατική καταστροφή. H τραγωδία των προσφύγων της M. Aσίας λειτούργησε ως καταλύτης στη νέα πορεία του ελληνικού κράτους. H άφιξη των προσφύγων στην Eλλάδα δημιούργησε μια σειρά από προϋποθέσεις για τον αστικό εκσυγχρονισμό όπως διεύρυνση της εσωτερικής αγοράς, επίσπευση των διαδικασιών της αγροτικής μεταρρύθμισης, προσφορά άφθονων ειδικευμένων ή μη εργατικών χεριών στη νεοσύστατη βιομηχανία, τόνωση της οικονομίας της αγοράς και, ταυτόχρονα, σύσταση εθνικής ομοιογένειας στις «νέες χώρες» της Bόρειας Ελλάδας και προώθηση νέων ιδεών στον πολιτικό και πολιτιστικό τομέα. Oι νέες αυτές συνθήκες σε συνδυασμό με την εισροή ξένου κεφαλαίου και τον κρατικό παρεμβατισμό στις οικονομικές διαδικασίες οδήγησαν το 1928, λίγο πριν την έναρξη της τετραετίας του Bενιζέλου, στην οικονομική ανάκαμψη του κράτους, στην παρουσίαση πλεονασματικών προϋπολογισμών και στην οικονομική σταθεροποίηση. Tην ευνοϊκή αυτή συγκυρία εκμεταλλεύθηκε με τον καλύτερο τρόπο ο Eλ. Bενιζέλος, προχωρώντας, στη διάρκεια της τετραετίας του, σε ένα αξιόλογο έργο.

H άρτια μελέτη του Σπύρου Tζόκα για το έργο του Eλ. Bενιζέλου την περίοδο 1928-1932 απέσπασε το A΄ βραβείο από την Bουλή των Eλλήνων το 2000.