Η ΑΓΡΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΕΠΟΧΗ

Περιγραφή

Χαράματα, δεν έχει ακόμα καλά-καλά φέξει, όταν φτάνουμε στα Γιούρα. Μπροστά μας υψώνεται ένας μαύρος και σκοτεινός ξερόβραχος. Διακρίνουμε το στρατόπεδο στην πλαγιά: μόλις ξεχωρίζουν στη σειρά άσπρα αντίσκηνα με φόντο το σκοτεινό βράχο. 

Αποβιβαζόμαστε, μουδιασμένοι και αμήχανοι για το τι μας περιμένει. Δύο βλοσυροί ανθρωποφύλακες μάς “υποδέχονται” με βρισιές κα απειλές. Μας οδηγούν σ’ ένα χαντάκι-δρόμο, δεξιά κι αριστερά τα συρματοπλέγματα του στρατοπέδου. Απορημένοι, κοιτάζουμε περίεργα γύρω μας. Μόλις διακρίνουμε μερικές ανθρώπινες σκιές να γλιστρούνε στο μισοσκόταδο. Δειλά-δειλά προσπαθούν να πλησιάσουν το συρματόπλεγμα, να μάθουν, μας κοιτούν περίεργα. Γι’ αυτούς είμαστε άνθρωποι που έρχονται από τον έξω κόσμο. Μερικοί φοράν τις ριγέ φορεσιές της φυλακής, ρακένδυτοι, αδυνατισμένοι και μαυρισμένοι από τον καυτό ήλιο του νησιού.

Εικόνα ζοφερή. τρομάζω όταν τους βλέπω από κοντά, δεν πιστεύω στα μάτια μου. Βλέπω την κόλαση μπροστά μου, έχοντας ακόμα στο μυαλό μου την εικόνα του λεύτερου Αθηναίου πολίτη. Ξαφνιάζομαι με την εφιαλτική αυτή εικόνα του στρατοπέδου. Πένθιμο κι αφιλόξενο στην πρωινή μουντάδα. Μερικοί πλησιάζουν στο συρματόπλεγμα και με νοήματα κάτι ρωτάνε. Οι φύλακες τους διώχνουν.