Περιγραφή

Η μελέτη αυτή είναι μια προσπάθεια συνολικής ανάλυσης και αξιολόγησης της Συνθήκης του Άμστερνταμ, της διαπραγμάτευσης που οδήγησε στην κατάρτισή της στα πλαίσια της Διακυβερνητικής Διάσκεψης 1996-1997 , καθώς και των πιθανών συνεπειών της για τη μελλοντική πορεία και το πρότυπο οργάνωσης τόσο της Eυρωπαϊκής Ένωσης όσο και της Eλλάδας. Eπίσης επιχειρεί να διατυπώσει εναλλακτικές προτάσεις για την ερμηνεία της νέας Συνθήκης, λαμβάνοντας υπόψη νεότερες ερμηνευτικές προσεγγίσεις για τη διαδικασία της Eυρωπαϊκής ενοποίησης, καθώς και τα νέα στοιχεία που η Συνθήκη συνεισφέρει στην ενοποιητική λογική. Tέλος εξετάζει, με προσπάθεια θεωρητικής σχηματοποίησης, το ρόλο της Eλλάδας στην αναθεωρητική διαδικασία και στη σύνταξη της νέας Συνθήκης..
Ειδικότερα, εξετάζονται οι νέες ρυθμίσεις της Συνθήκης για την εγκαθίδρυση «ενός χώρου ασφάλειας, δικαιοσύνης και ελευθερίας», οι βασικές ενότητες για την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων, καθώς και οι ρυθμίσεις για το άσυλο, τη μετανάστευση και την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων, την κατάργηση των διακρίσεων, την κοινοτικοποίηση του «κεκτημένου Schengen». Εξετάζονται επίσης οι ρυθμίσεις για «την ενίσχυση του ρόλου του πολίτη» με ανάλυση των νέων διατάξεων για την απασχόληση, την κοινωνική πολιτική, την ενίσχυση των άλλων κοινών πολιτικών της Ένωσης, των αρχών της επικουρικότητας και διαφάνειας, τις νέες διατάξεις για την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας, και τις ρυθμίσεις για τη θεσμική εμπλαισίωση της ΚΕΠΠΑ, τις μεθόδους λήψης αποφάσεων, την κοινή άμυνα, τις εξωτερικές οικονομικές σχέσεις και τη νομική προσωπικότητα της Ένωσης. Τέλος, ξεχωριστό κεφάλαιο αφιερώνεται στη «Συνθήκη του Άμστερνταμ και την Ελλάδα».